Standing on the corner in Winslow, Arizona!

Vanmorgen even contact gemaakt met Lelystad met FaceTime, maar de verbinding is niet al te best, dus dan maar voor de deur van ons wigwam tent, waar de verbinding iets beter is. Het gaat goed met jopie en de meiden, vandaag weer de wekelijkse bedden wissel. Alhoewel het nog fris is, voelen we de zon al opwarmen. Lekker. Altijd leuk om via de ipad met het thuisfront te praten, omdat we elkaar dan even zien en een beetje de omgeving kunnen laten zien. Het WigWam Motel ziet er heel erg leuk uit. Die witte punten tegen de blauwe lucht en al die verschillende oude auto's ervoor geven een geweldige sfeer. Zoals afgesproken met de hoteleigenaar kunnen we de sleutel in de kamer laten en kunnen we Holbrook in voor een ontbijt. We rijden naar Joe & Eggie. Ze zijn eigenaar van het oudste restaurant van de route 66. Vanaf 1943 serveren ze al Amerikaans en Mexicaans eten. Het is nog altijd in dezelfde staat, en dat is te zien haha, behalve dat er meer herinneringen en prularia aan de muur hangt. De bediening is erg hartelijk en het eten voortreffelijk. Ook hier is de serveerster en haar man weer gebruikt voor een karakter of een stem in de Cars film. Ze zijn er ape trots op. Na een praatje en het ontbijt stappen we in de jeep en gaan we het stadje rond. Naast Holbrook ligt het Petrified Forrest. Het oude bos heeft veel versteende bomen, maar het is nog een flink stuk  rijden. En voor ons de verkeerde kant op. We zien wat versteende bomen liggen en houden het daarbij. We rijden nog even door Holbrook en gaan nog even naar binnen in een oud rommelwinkeltje. Er loopt een klant rond van Indiaanse afkomst en verteld de eigenaar wat voor fantastisch waar hij allemaal heeft. Zij herkent de kommetjes en het kook gerei vanuit haar cultuur en verteld er van alles over en hoe bijzonder het is dat ze dat hier nog tegen komt.  Ik word er hebberig van.. De eigenaar is erg hartelijk en vraagt ons om in het gastenboek te schrijven. Zo'n gastenboek heeft bijna elke winkel. De mensen vinden het blijkbaar leuk om terug te bladeren en te zien wie en uit welk land de bezoekers komen.
 We zetten nog even het bordje met de straatnaam op de foto; " buckle of blood" wie verzint dat..

We verlaten Holbrook en even buiten het stadje stopt ook de route 66 weer. Soms houd hij simpelweg even op en gaat hij over in de interstate 40. Meestal komt er na een paar kilometers dan weer een afslag naar de 66. Bij St.Joseph gaan we op zoek naar Jack Rabbit Trading Post. Bij navraag blijkt dat hij buiten het dorpje ligt. Na een paar kilometer zien we het bekende gele bord met het zwarte konijn langs de weg staan. De post bestaat sinds eind jaren veertig en is ook in de film Cars te zien maar dan met een traktor erop. Na een paar foto's en de aankoop van wat aandenken zetten we onze weg voort naar Winslow. 
Het dorpje is op de kaart gezet door de muziekgroep The Eagles met het nummer Take it easy.  Ze zin " standing on the corner of Winslow Arizona" heeft blijkbaar veel indruk gemaakt.  Een standbeeld van de zanger en de Flat Head Ford staan op de hoek van de straat, gelijk aan het nummer. Tegenover het beeld is een grote souvenir winkel die muziek van The Eagles draait. 
Voor de foto pak ik mijn gitaar erbij en poseer naast het beeld.  Ik ben tenslotte ook een toerist. Er zijn behoorlijk wat bezoekers die het wel leuk vinden en blijven kijken. 
Gauw de gitaar weer opbergen en nog even het dorpje door lopen. Het is niet al te groot en dus zijn we snel uitgekeken. Al snel rijden we weer op de juiste route richting de Twin Arrows.

De Twin Arrows zijn twee enorme pijlen die bij de winkel stonden om aandacht te trekken.  De pijlen staan er nog, maar de winkel met diner zijn verlaten en vervallen. Alles is gesloopt en onder gekalkt.  Het is een triest gezicht, maar kan mooie dramatische foto's opleveren. We gaan dus even het oude gebouw door. Op wat kasten en de balie van de diner na, staat er niets meer in. Het dak ligt gedeeltelijk ingestort op de benedenvloer en er zijn geen complete ramen meer te vinden. Om het gebouw heen ligt tussen de groene struiken al het losse puin, zoals steen en houten platen. 
Als we van de achterzijde naar de voorzijde lopen begint Els te schreeuwen; een slang, een slang, een slang! En ja hoor we zien nog net een geel groene dikke slang weg kruipen van zeker zo'n anderhalve meter. Voordat hij een gat in de grond inkruipt, kan ik hem nog net op de film zetten. Met een gespannen gevoel kijk ik nog even rond of er meer zijn, maar kan er helaas niet meer ontdekken.

Els maakt nog wat plaatjes en we vervolgen de weg richting Flagstaff. Vlak voor we Flagstaff binnen rijden stoppen we bij een prachtige kroeg waar vanavond goede live muziek speelt. De band Reverend Horton Heat staat reeds hun spullen op te bouwen en we nemen vlug even een kijkje. Ze vragen of we blijven voor vanavond maar helaas gaan we dit niet redden, want het begint pas om 21:30 en we zijn nog niet eens halverwege. Op naar het centrum van Flagstaff. Vorig jaar zijn we heel kort hier geweest en hebben we te weinig gezien. Nu parkeren we de auto, gewoon gratis, dat kan overal, en lopen we het gezellige centrum in. De zon schijnt,  het is zaterdag en iedereen is blij. Flagstaff is een hip stadje met veel jonge mensen en reuring.
 De winkels zijn mooi en we zien veel veel creativiteit. Hier zien we alweer de zelf gemaakte sieraden en de bakjes met bedeltjes waar Elske zo graag in grutteld. 
Nog even een muziekwinkel en wat kleine winkeltjes in en voor we het door hebben is het alweer half zeven. We moeten nog een stukje rijden naar ons hotel en besluiten hier alvast wat te eten.  Allebei een heerlijke burger met uienringen en patat. Hoewel ze in dit land een koe per persoon per dag eten kun je hier ook heel prima vegetarisch eten krijgen. Elk restaurant maakt zelf zijn vegetarische burgers en maaltijden. Elske rijdt het laatste stukje naar het hotel. Helaas blijkt dat toch nog een dik uur te zijn, en 120 km verderop te zijn maar gelukkig ligt het hotel direct bij binnenkomst van Seligman. Het dorpje gaan we morgen bekijken. We zijn moe en besluiten bijtijds de dag, jammer dat er elk kwartier een goederen trein met 90 (geteld) wagonnetjes langs rijdt.. We zien de treinen elke dag. Blijkbaar lag er naast de 66 altijd een treinspoor. Het ziet er zo western uit, die mega lange treinen. Je ziet de overvallers op hun paard er haast naast rijden..