Laatste dag in Arizona.

Het ontbijt in het Stagecoach hotel in Seligman is niet meer dan een kop koffie en een energiereep in de smaak appel of chocolade. Gelukkig heb ik nog een flesje sinaasappelsap en redden we ons er voorlopig mee. Het is zo'n 13 graden. We rijden het dorpje door en vooral de hoofdstraat is erg vol met borden, (licht) reclames en oude auto's. De straten naast de hoofdstraat geeft het Amerikaanse leven weer; oude huisjes met een veranda en schommelstoel, niet al te best onderhouden allemaal en een hoop troep eromheen. Onderweg zien we in een dorpje een swapmeet, een buiten rommelmarkt met veel ouwe zooi, we gaan even kijken. Bij het eerste kraampje worden we al meteen aan de praat gehouden door een aardige man die van praten houdt. Hij verteld hoe hij hier terrecht kwam en laat zien wat ie allemaal verkoopt. Een ding niet, zijn trompet... We krijgen een solo en als marco verteld dat ie ook muziek maakt wordt er nog net niet gezoend. Wat een leuke mensen toch. We krijgen de drie messen die Elske graag wil hebben kado. Bij nog een ander kraampje mag ze het bestek wat ze uit een bak opvist ook zo mee nemen. Ze vinden het allemaal leuk dat we er zijn. Anders wij wel... We rijden de 66 verder richting Hackberry en komen een grote groep herten tegen. Natuurlijk moeten we daar weer even voor stoppen.  We genieten van de reis; de natuur is hier prachtig en zo anders dan alle vorige staten. We rijden nu een stuk wat we vorig jaar de andere kant op gereden hebben en zelfs Elske herkend punten! We tanken bij een oud gasstation en trekken onze korte broeken aan, want het begint warmer te worden. Het is inmiddels 27 graden en we rijden op ons gemak Hackberry binnen.  Het is enorm druk op het leuke rommelige terein vol oude spullen  maar vinden genoeg ruimte om Rond te kijken. Om de winkel hangt en staat het vol met oude auto's en reclames. Heel gaaf. Rond 12:30 rijden we Kingman binnen. Een echt Amerikaans stadje vol met mooie herinneringen aan de route 66 en de jaren vijftig en zestig in het algemeen. Bij de sfeervolle diner van Mr. D'z nemen we onze heerlijke lunch en rijden daarna de hoofdstraat in. Vorig jaar hebben we hier in een paar rommel winkeltjes rond gescharreld maar helaas zijn ze nu niet open op zondag. We draaien een beetje het centrum door en zetten onze weg voort richting de bergen. De oude weg kronkelt zich door de Black Mountains richting Oatman. De natuur is onbeschrijfelijk mooi en we stoppen regelmatig. Wauw wat is Arizona ruig. Geweldig!

Na een half uur door de bergen geslingerd te hebben ligt Oatman voor ons. Van oorsprong is het een goudmijn dorpje, maar nu honderd jaar later is het een toeristische trekpleister zoals ze dat noemen. Er worden gun-fight shows opgevoerd en de straat zit vol met souvenir- en antiek winkels. Het meest aantrekkelijke aan dit dorp zijn de "wilde" ezels. Door de hoofdstraat lopen er zo'n 20 stuks en bedelen bij iedereen om eten. Ze worden door de winkeliers de wandelpaden uitgezet, omdat ze alles onder schijten, dat zien we ook wel liggen op de weg. We nemen een kijkje bij een cowboyshow, waarbij twee mannen op elkaar gaan schieten. Eerst wordt de geschiedenis van het dorpje verteld en daarna een toneelstukje opgevoerd. Het is gratis, maar men verwacht min of meer een donatie. De geweer schoten zijn heel erg hard, dus met piepende oren doen we ook een donatie en gaan daarna terug de wandelpaden op. Ik loop wat winkels door en Elske kan niet meer stoppen met fotos maken van de ezels. Ze zijn dan ook wel heel erg aandoenlijk! Ik voel dat het flink warm is geworden en haal nog even een flesje water. De temperatuur is inmiddels gestegen naar 32 graden. Het zweet loopt over onze rug.

Het is 17:15 en we houden het hier voor gezien. We draaien de auto van het parkeerterrein af en rijden terug door het hoofdstraatje.  We ontwijken een paar ezels en na de hoofdstraat kunnen we voort zetten richting Needles, het plaatsje waar we vanavond slapen. De weg is erg mooi en ik vind her voor het eerst echt jammer dat ik zelf niet op de motor zit. We volgen de 66 en rond 18:30 zijn we bij ons hotel in Californië, de laatste staat van onze reis. Een prima tijd, weer een uur gewonnen! We kunnen de tijd verschillen niet meer bijhouden en vragen bij aankomst maar steeds even hoe laat het is. We gaan even onder de douche doen een wasje en gaan bij Taco Bells Mexicaans eten, voor 6,50 zitten we samen heerlijk te smikkelen, dat is nog eens een fijne prijs. Het toetje hallen we bij Dennys en zo zien we nog flink wat van Needles. Met een verse aardbeien milkshake rijden we terug naar het hotel en kunnen we de dag weer afsluiten. Het is erg benauwd, nog steeds 30 graden, de was is in een kwartier droog op alle stoelen die we bij ons voordeurtje hebben verzameld. Dit geeft ons ook het ultieme vakantiegevoel. Genieten dus!