Hot in the desert

Vanmorgen was de temperatuur prettig; zo'n 22 graden. Om de hoek zit een oude diner waar we als ontbijt pannenkoeken met chocola en een omelet met kaas en spinazie eten. Natuurlijk is het weer veel te veel, maar we kunnen er voorlopig weer op voort en we rijden naar het plaatsje Goffs waar een paar oude huisjes staan en een oud benzinestation. Ze zijn verlaten en dat maakt het spannend om door heen te lopen. Op de planken staan nog potjes met bonen en flessen stroop.  Een oudere dame uit het dorpje maakt een kort praatje met ons. De Amerikanen zijn over het algemeen erg aardig en houden van contact maken. In het dorpje staat ook nog een grote windmolen en een oude school uit 1814. We kijken even rond en voelen ondertussen de temperatuur al omhoog lopen.

We rijden de woestijn in en zien het landschap veranderen. Aan de randen van de woestijn zijn grote bergen, maar de weg strijkt dwars door een woestijn van grijze grove stenen met cactussen en andere vetplanten. De temperatuur gaat nu naar de 35 graden. De airco in de jeep draait op volle toeren. Door een wegomlegging moeten we een stukje snelweg nemen, maar na 13 kilometer zitten we weer op de oude weg en rijden we een lange rechte weg naar Amboy. De plek Amboy wordt veel gebruikt in films en reclames, maar is ook in veel videoclips te bewonderen. Als we de auto neerzetten bij Roys tankstation wordt er een fotoshoot gemaakt van twee dames. We begrijpen dat het om schoenen gaat, maar de dames hebben zeer weinig aan en hangen om de beurt speels over een oude cabriolet. Omdat we met de camera lopen, worden we door een medewerker gevraagd om door ons gemaakte foto's nergens te publiceren en dat beloven we plechtig...duh. Even verderop is een grote krater. De krater heeft vroeger duidelijk gewerkt, want het omliggende gebied ligt vol met lava grond. De zwarte aparte rotsformaties zitten vol gaten en kieren en zijn en walhalla voor vooral reptielen. Het zit er vol met slangen, grote spinnen, schorpioenen en hagedissen. Soms zakken we door de grond in slangenkuilen en gangenstelsels en zien we in het zand duidelijke sporen van slangen en hagedissen. We vinden enkel spinnenwebben en wat hagedissen in verschillende grootte, maar het is een bijzondere omgeving. Het is er overigens zo heet dat de warmte van de grond door mijn Vans gympen te voelen is. De wind waait heel afwisselend, soms kan het opeens helemaal windstil zijn, het is dan ook meteen geluids stil en je hoort alleen het bloed in je oren nog ruisen en her en daar een vogel of geritsel over de grond. Terwijl we stil staan horen het ruisen opkomen, het blijkt een windhoosje te zijn met een draaikolk van zand. Gelukkig niet over ons heen, maak we kunnen hem goed voorbij zien en horen gaan. Lekker om dan weer met airco in de luxe jeep te stappen! Later onderweg zien we nog meer van die zandkolken over de grote vlakte gaan, grappig gezicht. 

De gehele route 66 heeft een treinspoor naast zich liggen. Vooral in Arizona zagen we met regelmaat lange goederentreinen rijden. Zo ook hier in Californië. De treinen hebben meestal vier locomotieven, twee voor en twee achteraan. Ze zijn naast heel erg lang, 90 wagons is de kleinste die we gezien hebben, erg imposant en ze toeteren bij elke brug, tunnel, dorp of overgang. Het geluid dat ze maken als ze langs rijden is te vergelijken met de lancering van de spaceshuttle. Als we bij richting Ludlow  rijden, rijden we kort zij aan zij en hebben we de kans om deze indrukwekkende trein te filmen. Als de machinist dan ook nog even een paar keer heel hard toetert is ons filmpje compleet. 

Bij Ludlow komen we nog een aantal verlaten huisjes tegen en kunnen we een ijsje halen bij een benzinestation. We vervolgen de weg en komen bij New Berry Spring. Daar is het beroemde Bagdad Cafe, waar ook de gelijknamige film is opgenomen. Het cafe is in meerdere films gebruikt en is een toeristische stop op de 66. Een kleine dertig minuten verder rijden we Barstow binnen. Hier overnachten we in het route 66 motel. Een eenvoudig, maar prima hotel. Vorig jaar waren we hier ook en toevallig (of misschien hebben ze er maar een) krijgen we dezelfde kamer, die met het wanstaltige ronde, jaren 70 bed. Na ons geïnstalleerd te hebben rijden we nog even een rondje door het centrum en gaan we eten bij een traditioneel Mexicaans restaurant. Het eten is heerlijk, maar wederom veel te veel. Het glas drinken is bijna een liter lijkt het. Gevuld gaan we terug naar het hotel. Morgen gaan we het laatste stuk van van de route rijden en komen we aan in Los Angeles!